🗻 Pomoc Lądująca Na Spadochronach

Opublikowany: 18-02-2011 Ostatnio aktualizowany: 03-05-2020 Przedstawiam drugą część porad dotyczących nauki latania na czaszy na podstawie artykułu z najnowszego Parachutista. Z podziękowaniami dla Tomka Prusaka za korektę ;) Pierwsza część tutaj. Latanie na spadochronie – Etap 3 16. Lądowania z bocznym wiatrem Aby nie przeszkodzić tym ćwiczeniem innym, wykonuj je podczas samodzielnych skoków hop and pop lub otwórz spadochron wyżej niż reszta. Zacznij od nauki lądowania pod kątem 30-45 stopni do wiatru. Lądowanie pod takim kątem wymaga prawie normalnego zahamowania, ale z większym naciskiem na tą stronę czaszy, która jest w kierunku wiatru. Możesz też pochylić się w uprzęży na tą stronę. Podczas lądowań z bocznym wiatrem, powinieneś cały czas lecieć równolegle do ziemi, opierając się wiatrowi, który chce zmienić kierunek twojego lotu. Rozpocznij naukę przy małym wietrze i przejdź do lądowań z bocznym wiatrem o prędkości 4,5 – 5,5 m/s dopiero po bardzo dobrym opanowaniu lądowań przy mniejszej prędkości. 17. Lądowania na małym wzniesieniu lub spadku Umiejętność ta może przydać ci się podczas lądowania w terenie przygodnym. Jeżeli będziesz lądować na wzniesieniu, zahamuj silniej i szybciej, aby czasza zdobyła siłę nośną. Jeśli natomiast będziesz lądować na spadku, będziesz musiał zahamować słabiej i wolniej, dzięki czemu czasza będzie lecieć przez pewien czas wzdłuż spadku, zanim dotkniesz ziemi. 18. Lądowania z wiatrem Podobnie jak przed ćwiczeniem lądowania z bocznym wiatrem, przed tym ćwiczeniem również pomyśl o innych skoczkach. Zacznij od lądowania przy bezwietrznej pogodzie, potem przy małym wietrze i stopniowo przechodź do silniejszych. Podczas lądowania z wiatrem hamuj stopniowo, a kiedy zwolnisz, dociągnij sterówki i leć, aż się zatrzymasz. Trzymaj stopy nad ziemią najdłużej, jak to możliwe i przygotuj się do PLF, który może być konieczny. 19. Zakręty podczas hamowania spadochronu Zakręt podczas hamowania spadochronu to sposób na ominięcie przeszkody, jaka może pojawić się podczas lądowania. Jest podobny do płaskiego zakrętu. Aby go wykonać, ustaw się pod wiatr do lądowania i kiedy zaczniesz hamować, pociągnij mocniej za jedną sterówkę, żeby zmienić kierunek. Najlepiej trenować to zadanie pod okiem doświadczonego coacha. Zacznij od zmiany kierunku o 5-10 stopni i powoli przechodź do zakrętów o 45 stopni. Użyj umiejętności zakręcania przy pomocy uprzęży, aby zmaksymalizować efektywność zmiany kierunku. Wcześniej oczywiście przećwicz wszystko w powietrzu. Latanie na spadochronie – Etap 4 Przechodzimy do najtrudniejszych ćwiczeń. Korzystaj z pomocy coacha i zawsze dobrze przećwicz nowe zadanie na dużej wysokości, zanim spróbujesz wykonać je nad ziemią. Pomocny przy tych ćwiczeniach może być akustyczny oraz wizualny cyfrowy wysokościomierz, które pokażą ci, ile wysokości tracisz podczas różnych manewrów. Pamiętaj, że podczas wykonywania manewrów na taśmach, musisz mocno trzymać także sterówki. Do wykonania manewru „high-performance” konieczne jest użycie taśm, a nie sterówek. Mimo że może to się wydawać nieintuicyjne, manewr na przedniej lub tylnej taśmie może być bezpieczniejszy i łatwiejszy do kontrolowania niż manewr sterówką. Użycie sterówki tworzy większy opór na jedną stronę czaszy i pozwala drugiej stronie na „przelatywanie” zahamowanej strony. Zahamowana strona traci prędkość i przez to sterowność. Manewr za pomocą taśmy zwiększa prędkość czaszy i dzięki temu również jej sterowność. Podczas takiego manewru, cały czas leci każda część czaszy, a podczas zakrętu za pomocą sterówki, jest przedział czasu, podczas którego czasza nie reaguje. Na przykład, jeśli szybko pociągniesz za jedną sterówkę, a potem od razu spróbujesz skręcić w drugą stronę, czasza odpowie flegmatycznie lub spowodujesz skręcenie linek. Jeśli jednak wykonasz to samo, ale używając tylko przednich taśm lub przednich taśm i sterówek, cały czas zachowasz kontrolę nad kierunkiem lotu czaszy i jej kąt natarcia. Ryzyko wypadku podczas wykonywania lądowań „high-performance” jest większe niż podczas zwykłych lądowań, a dobra edukacja jedynie zmniejsza to ryzyko. Niektórzy skoczkowie chcą nauczyć się takich lądowań, ale nie jest to wymagane dla nikogo. 20. Lądowania na tylnych taśmach Podczas lądowania za pomocą tylnych taśm jest większe ryzyko kontuzji w przypadku nieprawidłowego wykonania, niż podczas „zwykłych” lądowań, dlatego spytaj coacha o radę, czy powinieneś lądować w ten sposób, czy jeszcze przećwiczyć w górze. Pamiętaj, że im wyższy masz wing-load, tym szybciej będziesz poruszać się nad ziemią, zanim na niej staniesz. Podczas tego i innych manewrów, zawsze trzymaj w rękach swoje sterówki, ponieważ może się okazać, że będziesz musiał jednak użyć ich do lądowania. Twoje linki sterownicze powinny być na tyle długie, abyś mógł trzymać w dłoniach sterówki bez deformowania czaszy i utrudniania ci wykonywania różnych manewrów. Hamowanie sterówkami powoduje pociągnięcie w dół tylnej połowy czaszy i zmianę jej kąta natarcia. Hamowanie tylnymi taśmami także zmienia kąt natarcia czaszy, ale nie zmienia jej kształtu. Tylne taśmy są bardziej wrażliwe na pociągnięcie niż sterówki, tzn. aby zahamować za ich pomocą wystarczy krótszy ruch niż podczas hamowania sterówkami. Różnicą jest też to, że twoja czasza nie zwolni tak szybko , jak podczas lądowania za pomocą sterówek. Lądowania będą szybsze, więc zacznij je trenować przy wietrze 3 – 4,5 m/s. Aby użyć tylnych taśm, możesz popchnąć je na zewnątrz lub po prostu pociągnąć w dół. W miarę, jak twoja prędkość będzie się zmniejszać, zwiększaj siłę wkładaną w taśmy, żeby zmienić kąt natarcia czaszy. 21. Ratowanie się z niskich zakrętów Ćwiczenie to uczy, jak zatrzymać agresywne nurkowanie i jest niezbędne do opanowania zanim zaczniesz wykonywać agresywne zakręty. Rozpocznij szybki zakręt o 90 stopni za pomocą sterówki, a kiedy będziesz w połowie zakrętu, pociągnij za drugą sterówkę i następnie za obie razem, tak żeby zatrzymać zakręt i zminimalizować utratę wysokości. Będziesz wiedział, że robisz to dobrze, jeśli poczujesz nacisk taśm udowych ciągnących cię „w górę”. 22. Zatrzymywanie nurkowania To zadanie uczy zatrzymywania nurkowania wykonywanego za pomocą przednich taśm. Musisz koniecznie opanować tą umiejętność, zanim rozpoczniesz lądować używając przednich taśm. Pamiętaj też, że nie powinieneś nigdy ciągnąć za sterówkę blisko ziemi, ponieważ spowoduje to tylko utratę kontroli nad czaszą i ryzyko poważnej kontuzji lub śmierci. Sprawdź czy masz naprawdę dużo miejsca wokół siebie, rozpocznij zakręt przednią taśmą i zatrzymaj go używając obu sterówek. Spowoduje to prawie natychmiastowe zatrzymanie nurkowania. Kiedy poczujesz, że opanowałeś to ćwiczenie, eksperymentuj z ciągnięciem bardziej jednej lub drugiej sterówki. W ten sposób, po pewnym czasie nauczysz się kontrolować szybkość wychodzenia z nurkowania oraz kierunek swojego lotu. Umiejętność ta może uratować twoje życie, jeśli kiedykolwiek rozpoczniesz zakręt na przedniej taśmę zbyt blisko ziemi i będziesz musiał go zatrzymać. Używanie do zatrzymywania nurkowania tylnych taśm nie jest bezpieczne ani efektywne. 23. Napędzanie czaszy przednimi taśmami Najbezpieczniejszym sposobem na naukę napędzania czaszy przednią taśmą jest użycie dwóch przednich taśm, ponieważ duża zmiana zarówno pionowej, jak i poziomej prędkości podczas zakrętu na przedniej taśmie może być dezorientująca. Lądowanie po napędzeniu czaszy za pomocą przednich taśm różni się bardzo od podejścia do lądowania tylko za pomocą sterówek i wymaga dużo praktyki. Zacznij od latania używając dwóch przednich taśm. Dzięki temu dowiesz się, ile wymaga to siły oraz jak długo czasza będzie lecieć w tej pozycji, zanim zwiększające się ciśnienie przednich taśm, wysunie ci je z dłoni. Korzystaj z wysokościomierza podczas tego zadania i sprawdzaj, jak dużo tracisz wysokości. Po wielokrotnym przećwiczeniu latania z użyciem przednich taśm, zacznij wykonywać następujące ćwiczenie: pociągnij taśmy na 8 do 13 cm, na 3 do 5 sekund, na wysokości 90 – 120 m, a następnie łagodnie puść je i powróć do normalnego lotu. Być może poczujesz, jak prędkość twojej czaszy zwiększa się po pociągnięciu taśm i spada po puszczeniu ich. Jeśli nadal będziesz mieć większą prędkość, kiedy będzie już czas na hamowanie, zauważysz, że hamowanie będzie „silniejsze”. Po długim treningu, możesz przejść dalej, czyli ciągnąć za taśmy na niższych wysokościach. Zawsze zostawiaj jednak czaszy przynajmniej kilka sekund normalnego lotu przed lądowaniem. W przeciwnym razie, możesz doznać bardzo poważnych obrażeń. Nie próbuj ciągnąć przednich taśm bardziej niż na 13 cm, ponieważ w ten sposób jedynie zdeformujesz czaszę i sprawisz, że będzie mieć mniej aerodynamiczny kształt. Nie osiągniesz również postępu, próbując trzymać taśmy przez dłużej niż 3 – 5 sekund. Czasza osiągnie zbyt dużą prędkość i sama wyjdzie z nurkowania. 24. Zakręty na przednich taśmach o 90 stopni Skoczkowie, którzy rozpatrują rozpoczęcie nauki wykonywania zakrętów przednimi taśmami, muszą mieć na koncie co najmniej 200 skoków poświęconych ćwiczeniom latania na czaszy i muszą umieć zatrzymywać nurkowanie czaszy. Niezależnie od doświadczenia, manewry takie powinno wykonywać się nad ziemią tylko na czaszy, na której zrobiło się wiele skoków, na strefie, którą dobrze się zna, przy warunkach, przy których czuje się pewnie i kiedy jest się „wyskakanym”. Podczas wykonywania zakrętów o 90 stopni zobaczysz, że przy pomocy jednej taśmy jest dużo łatwiej, niż podczas manewrów przy pomocy dwóch taśm, zauważyć „recovery arc” czaszy, czyli czas i wysokość, jaką czasza potrzebuje, aby wyjść z nurkowania. Jeżeli nie będziesz w stanie zrobić zakrętu o 90 stopni trzymając przednią taśmę, zahamuj najpierw czaszę sterówkami i dopiero wtedy pociągnij za taśmę. Taki zakręt będzie szybszy i czasza będzie dłużej w nurkowaniu (czyli stracisz więcej wysokości). Często patrz na wysokościomierz, żeby wiedzieć, ile tracisz wysokości podczas zakrętów. Kiedy będziesz już uczyć się robić ostatni zakręt do lądowania używając przednich taśm, rozpocznij ten zakręt 30 – 60 m wyżej niż normalnie. Pamiętaj o trzymaniu cały czas również sterówek. Twoja prędkość bardziej wzrośnie i utracisz więcej wysokości, niż podczas zakrętu sterówką. Po puszczeniu taśmy, prędkość szybko zacznie maleć i kilka sekund później powrócisz do normalnej prędkości. Jeśli zdecydujesz o zmniejszeniu wysokości, na której robisz zakręt, rób to stopniowo i łagodnie, i zawsze upewnij się, że twoja czasza będzie mieć czas na wyjście z nurkowania. 25. Bezkontaktowe CRW Powinieneś wykonywać to ćwiczenie poza obszarem strefy i na dużych wysokościach. Otwórzcie się pod ogonem i zróbcie rozejście najpóźniej na 750 m. Początkujący powinni latać z dużo bardziej doświadczonym skoczkiem, który ma podobną czaszę i podobny wing-load. Po otwarciu spadochronów, jedna osoba leci jako baza, a druga próbuje pozostać blisko niej, na tym samym poziomie. Osoba, która jest bazą, powinna łagodnie skręcać, używając sterówek, uprzęży i taśm, tak aby druga musiała wykorzystać wszystkie możliwości swojej czaszy i wszystkie swoje umiejętności. Zaplanujcie swój lot i trzymajcie się planu. Weźcie pod uwagę, że im bardziej macie obciążone czasze, tym szybciej będziecie lecieć i przybliżać się do siebie. Patrzcie też na ziemię i na wysokość, aby nie musieć lądować poza lotniskiem. Zrób kilka przelotów z tą samą osobą i próbuj udoskonalać kontrolę nad swoją czaszą. Takie ćwiczenie jest dużym wyzwaniem i jednocześnie pozwoli ci zdobyć większą świadomość tego, jak lata twoja czasza. Bibliografia Autor: Maja Kochanowska

Stigler machnął na to ręką i wystartował do kolejnej walki. Niemiecki pilot dostrzegł chwiejnie lecącą latającą fortecę. Załoga nie strzelała, bo po zniszczeniu instalacji, w temperaturze -60 st. C, większość karabinów zamarzła. Stiegler zbliżył się i zobaczył poszatkowany, ledwie trzymający się w powietrzu samolot i

@bylem_simpem: Kompletnie inna sytuacja. Okręt podwodny musiałby się przede wszystkim tam znaleźć - przepłynąć przez cieśniny - i to w wynurzeniu, alarmując każdego, ruskiego szpiona w okolicy. Następnie dostać się portu w Mariupolu, co też nie byłoby tak proste i oczywiste. W końcu zacumować w porcie, który jest pod kompletną kontrolą Rosjan, w jakiś sposób zabezpieczyć korytarz ewakuacyjny, zapewnić panowanie w powietrzu (aby nie dostał jakąś bombką od regularnie "odwiedzających" Azaovstal bombowców), ewakuować 500+ personelu, z czego wielu to ranni, po czym bezpiecznie odpłynąć. Udałoby się to tylko wtedy jakby ruscy byli kompletnie głusi i ślepi, a nie tylko z nędznym morale, źle wyszkoleni i dowodzeni. A jakby byli głusi i ślepi, Ukraina już dawno by swoich ewakuowała choćby pierwszym lepszym statkiem. I tak, tego tez próbowali, gdy jeszcze mieli sporą część portu pod kontrolą. Z miernym skutkiem: Elon Musk im nie pomoże. Już prędzej spora klasyczna ofensywa. W najgorszym przypadku odciągnęłaby trochę sił ruskich z miasta i pozwoliła części obrońcom się wymknąć.

Tatuaż biedronka – historia. W różnych kulturach mówi się, że biedronki przynoszą miłość i ładną pogodę. Mają zdolności lecznicze i potrafią zrozumieć ludzki język. Możesz pomyśleć życzenie i delikatnie zdmuchnąć owada z ręki, a Twoja myśl doczeka spełnienia. W symbolice chrześcijańskiej biedronka jest często ^{Jeszcze w piątek przed północą pojawiły się informacje, że Rosjanie planują przeprowadzić ogromny desant na południe od Kijowa. Do tego celu miała zostać wyznaczona 76 Gwardyjska Dywizja Desantowo-Szturmowa z Pskowa. Jednostka uchodzi za jedną z najbardziej elitarnych w siłach zbrojnych Federacji Rosyjskiej. Była wykorzystana w dwóch wojnach czeczeńskich (w latach 1994-96 i 1999-2007) oraz w wojnie z Gruzją w sierpniu 2008 roku. W marcu 2014 żołnierze jednostki uczestniczyli w aneksji jest wyposażona w nowoczesny sprzęt i często ćwiczy. W rejon działania zrzucana jest na spadochronach wraz z pojazdami opancerzonymi, które również są zrzucane z pokładów transportowców na spadochronach. Dywizja wykorzystuje do zrzutu samoloty transportowe Ił-76. To ogromne maszyny zabierające nawet 200 spadochroniarzy. I to właśnie taki samolot załadowany rosyjskimi żołnierzami miał zostać zestrzelony w piątek w nocy na południe od Kijowa w okolicy sukcesie poinformowały oficjalnie Siły Zbrojne Ukrainy, ale do tej pory nie zobaczyliśmy żadnych zdjęć z miejsca katastrofy. Jeśli jednak informacje potwierdzą się, będzie to duży sukces ukraińskiej armii, której obrona przeciwlotnicza przetrwała wysiłki Rosjan, mające na celu jej to też swoista zemsta za ukraińskiego Ił-76, który został zestrzelony podczas podejścia do lądowania na lotnisku w Ługańsku w 2014 r. Samolot zestrzelili najprawdopodobniej komandosi ze specnazu. Lądująca maszyna nie miała żadnych szans na manewr, a załoga nie spodziewała się w tym miejscu walk. Zginęło wówczas 49 ukraińskich żołnierzy. Kijów pozostanie niezdobyty. W nocy słychać było strzały w okolicy ogrodu zoologicznego, ale wydaje się, że Rosjanie gromadzą siły i zapasy, zanim zdecydują się na następny krok. Mimo to w nocy na stolicę Ukrainy uderzyły rosyjskie pociski manewrujące, bomby i wojsk rosyjskich na północ od KijowaGwardia Narodowa Ukrainy informuje, że objęła ochroną wszystkie mosty w Kijowie. Ukraińcy spodziewają się, że na lewym brzegu stolicy mogą wylądować nowe wrogie grupy dywersyjne. Siły bezpieczeństwa proszą, by otwierać ogień do wszystkich celów, które będą próbowały przekroczyć mosty w kierunku prawego Generalny Sił Zbrojnych Ukrainy podał zaktualizowane dane o stratach agresora z godz. 6 rano 26 lutego. Przybliżone dane: Samolot -14Śmigłowce - 8Czołgi - 102Bojowe wozy opancerzone - 536Działa - 15Buk SAM - 1Inny sprzęt - 17Żołnierze- ponad 3000 (dane szacunkowe) W sieci pojawiają się nowe wideo, na których widać, że Rosjanie cały czas sprowadzają z Rosji i Białorusi ciężki sprzęt, w tym artylerię. Rosyjscy żołnierze schwytani prze ukraińskich obrońcówTymczasem wojska rosyjskie pojawiają się coraz bliżej polskiej granicy. W obwodzie lwowskim w pobliżu miasta Brody ukraińskie wojsko odpierało rosyjskich spadochroniarzy. Burmistrz Lwowa, Andrij Sadowy poinformował o tym na Facebooku."Rosyjski desant wylądował z trzech śmigłowców w rejonie Brodów o 9 rano. Około 60 osób. Teraz wycofują się w kierunku lasu na terenie Lewiatynia. Siły zbrojne odpierają okupanta! Utrzymujemy sytuację pod kontrolą" - napisał burmistrz.}

Tłumaczenie hasła "skakać na spadochronie" na niemiecki . Fallschirmspringen jest tłumaczeniem "skakać na spadochronie" na niemiecki. Przykładowe przetłumaczone zdanie: W jakich okolicznościach dwudziestoletni Ben Greenfield będzie skakał na spadochronie? ↔ Unter welchen Umständen würde Ben Greenfield im Alter von zwanzig Jahren mit dem Fallschirm springen?

04 wrz, 2010 Zamieszczony przez: Marek Pawlowski w: 04 powietrze Opis: Łatwo domyślić się jak działa spadochron. Równie łatwo go zrobić! A wtedy ma się frajdę obserwując jak działa coś, co sami zrobiliśmy. Wiek wykonawców/uczestników: 5-105 lat Materiały: torba na śmieci (im cieńsza, tym lepsza), nitka, mała laleczka jako pasażer. Wykorzystywane narzędzia: nożyczki. Czas wykonania: od 5 do 10 minut Miejsce zabawy: w wysokim pomieszczeniu lub na zewnątrz. Ostrzeżenie: Trzeba uważać wchodząc na drzewo, drabinę lub stół, bo zabawkowy spadochron nie zdoła uchronić eksperymentatora przed upadkiem.

jednostek specjalnych na spadochronach szybujących SW-12D. Na tych spadochronach do 2001 roku Zakład prowadził również programowe szkolenie podchorążych WSO kierunku rozpoznanie wojskowe, przygotowując ich do służby w tego rodzaju jednostkach. W latach 1969-1972 instruktorzy Cyklu: ppłk.J. Dwernicki,

Po co wojsku samoloty transportowe? Kilka dni temu podaliśmy informację, iż Polska zakupiła przy współudziale państw należących do NATO samolot transportowy C-17 Globemaster III. W planach są trzy tego typu maszyny. Pierwsza z nich już niedługo przekazana zostanie międzynarodowej jednostce w węgierskiej bazie Papa. Zwiększa to możliwości transportowe sojuszu i uniezależnia Europę od Amerykanów. Przy tej okazji warto przypomnieć, jakimi Polska dysponuje obecnie samolotami transportowymi i jakie obecnie pełnią one zadania... Transport powietrzny (AT) ma na celu szybkie dostarczanie ludzi, sprzętu i zaopatrzenia lub ewakuację z rejonu działań bojowych. Dostępność transportu powietrznego oraz jego możliwości będą wpływać na plany prowadzonych operacji. Transport powietrzny ze względu na typy samolotów i poziom ich wykorzystania dzieli się na: • strategiczny transport powietrzny – służy przemieszczeniu pasażerów i ładunków między teatrami działań wojennych za pomocą samolotów dalekiego zasięgu; • taktyczny transport powietrzny – przewóz pasażerów i ładunków na obszarze teatru działań. Celem taktycznego transportu powietrznego jest terminowe przemieszczenie, dostarczenie bądź odzyskanie (wycofanie) stanów osobowych, sprzętu i wyposażenia zgodnie z celami wojskowymi lub narodowymi. Do zabezpieczenia zadań taktycznego transportu powietrznego mogą być użyte różnorodne statki powietrzne: od lekkich śmigłowców do ciężkich samolotów transportowych. CASA C295 - fot. Zadania W ramach taktycznego transportu powietrznego realizowane są następujące zadania: • lotnicze wsparcie logistyczne (Air Logistic Operations) prowadzone jest w obrębie teatru działań wojennych. Obejmuje zadania zabezpieczenia przemieszczania, uzupełniania bądź odtwarzania stanów osobowych, sprzętu i zaopatrzenia; • lotnicze wsparcie przerzutu sił powietrzno-desantowych (Airborne Operations) służy przemieszczeniu sił bojowych (Combat Forces) wraz z ich zabezpieczeniem logistycznym (Logistics Support) do obszaru realizacji zadania (Objective Area) drogą powietrzną. Siły bojowe mogą być dostarczane metodą zrzutu powietrznego bądź lądującą. Zazwyczaj działania powietrzno-desantowe są prowadzone na tyłach i skrzydłach ugrupowania przeciwnika w celu nękania go i dezorganizowania jego działań. Działania te obejmują desant spadochronowy (Parachute Assault) i desant śmigłowcowy (Helicopterborne Assault); • lotnicza ewakuacja medyczna (Aeromedical Evacuation) służy przemieszczaniu pacjentów do ośrodków pomocy medycznej i/lub pomiędzy nimi przy użyciu środków transportu powietrznego. Za organizację i prowadzenie taktycznej medycznej ewakuacji powietrznej z wysuniętych lądowisk (lotnisk) odpowiada dowódca komponentu powietrznego; • działania powietrzno-manewrowe (Airmobile Operations) – manewry nad polem walki przy użyciu statków powietrznych w celu wejścia do walki lądowej. Siły i środki taktycznego transportu powietrznego mogą być użyte także w działaniach prowadzonych w ramach walki niekonwencjonalnej (Unconventional Warfare). Zakres zadań może obejmować zabezpieczenie przerzutu sił (grup) specjalnych, zrzut bomb oświetlających czy zabezpieczenie działań psychologicznych (zrzut ulotek itp.). Zasady dowodzenia Lotnictwo transportowe, w zależności od wielkości grup samolotów lub zamierzonych (wymuszonych) odstępów czasowych między wykonaniem poszczególnych przewozów, stosuje następujące sposoby działań bojowych: • przewozy kolejne – polegają na wykonaniu określonego zadania z użyciem małych grup lub pojedynczych samolotów transportowych w ustalonych odstępach czasu, najczęściej podczas długotrwałego i systematycznego zaopatrywania walczących wojsk oraz ewakuacji rannych i chorych. Lotnictwo transportowe będzie wykonywało je na korzyść wojsk lądowych walczących w okrążeniu lub prowadzących działania nieregularne w głębi ugrupowania przeciwnika; • przewozy jednoczesne – polegają na wykonaniu zadania przez oddziały (pododdziały) lotnictwa transportowego z wykorzystaniem całości lub większości sił podczas jednego rejsu, w jak najkrótszym czasie, zarówno w dzień, jak i w nocy. Sposób ten stosowany jest przeważnie w sytuacji taktycznych i operacyjno-taktycznych desantów powietrznych, przewozu wojsk w celu zamknięcia wyłomów powstałych w wyniku uderzeń bronią precyzyjnego rażenia oraz do dostarczania sił i środków do walki z desantami przeciwnika itp. Lotnictwo transportowe wymienione sposoby działań może stosować zarówno jako wcześniej zaplanowane, jak i stawiane doraźnie (tzw. na wezwanie), w zależności od sytuacji operacyjno-taktycznej. Hercules C-130 - fot. x 2 Wszystkie zadania lotnictwa transportowego w zależności od sytuacji operacyjno-taktycznej, rodzaju zadania, oczekiwanego przeciwdziałania środków obrony powietrznej i przeciwlotniczej przeciwnika, dysponowanego czasu oraz rodzaju przewożonych ładunków będą wykonywane z zastosowaniem następujących metod: • zrzut na spadochronach – stosowany w czasie desantu powietrznego. Metoda ta ma ponadto zastosowanie przy przewozie środków materiałowych i sprzętu bojowego dla wojsk działających w głębi ugrupowania przeciwnika, na jego tyłach, a także w innych sytuacjach, kiedy niemożliwe jest lądowanie samolotów transportowych, czy zrzut z bardzo małej wysokości bez spadochronów np. z braku odpowiednio przygotowanych lotnisk (lądowisk, rejonów nadających się do zrzutu z bardzo małej wysokości, czy przy obecności silnej obrony przeciwlotniczej); • metoda lądująca – stosuje się ją podczas ewakuacji rannych i chorych oraz przewozu wojsk i ładunków nad własnym terenem, a także podczas wykonywania zadań na korzyść wojsk działających na terenach zajętych przez przeciwnika, o ile na terenach tych znajdują się przygotowane lotniska; • metoda spadochronowo-lądująca – ma zastosowanie przy prowadzeniu dużych desantów powietrznych, posiadających w swoim składzie ciężki sprzęt bojowy (którego nie można zrzucić na spadochronach) oraz inne rodzaje wojsk niemające specjalnego przeszkolenia i wyposażenia spadochronowego; • zrzut ładunku bez spadochronów. Wszystkie wymienione metody będą stosowane elastycznie, stosownie do czynników ograniczających możliwości taktyczno-techniczne sprzętu. SAR, CSAR, SpecAO Celem poszukiwania i ratownictwa lotniczego jest niesienie pomocy załogom i pasażerom statków powietrznych, które uległy awarii. Do zadań grupy ratowniczej należy odnalezienie miejsca wypadku, udzielenie rozbitkom pierwszej pomocy, przetransportowanie rannych do szpitali, a także zapewnienie ochrony sprzętu lotniczego, dokumentów i ładunku statku powietrznego. Działaniami poszukiwania i ratownictwa (Search and Rescue – SAR) objęte są wszystkie statki powietrzne cywilne, wojskowe oraz będące w służbie celnej i służbie porządku publicznego (bojowe poszukiwanie i ratownictwo: Combat Search and Rescue – CSAR). Działania SAR zapewniają również udzielenie pomocy nie tylko załodze i pasażerom statku powietrznego, ale i poszkodowanym w wyniku awarii, katastrofy lub awaryjnego lądowania statku powietrznego poza lotniskiem. Operacje poszukiwania i ratowania rozbitków lotniczych realizowane są przez siły i środki SAR systemu poszukiwań i ratownictwa lotniczego (Aeronautical Search and Rescue – ASAR), które w zależności od stopnia gotowości do działania dzielą się na dyżurne i uzupełniające. Udział sił i środków poszukiwania i ratownictwa lotniczego w akcjach SAR poza granicami państwa odbywa się na podstawie wezwania do udzielenia pomocy przez sąsiednie RCC. W czasie prowadzenia działań w składzie sił koalicyjnych podczas kryzysu lub działań wojennych wydzielone siły i środki SAR mogą wykonywać zadania ratownicze w składzie bojowych sił poszukiwania i ratownictwa (Combat Search And Rescue Task Force – CSARTF), podporządkowanych dowódcy sił połączonych (Joint Force Commander – JFC). Operacje CSAR mają na celu ochronę sił własnych, podwyższanie morale załóg lotniczych oraz uniemożliwienie wykorzystywania wziętego do niewoli personelu jako źródła informacji wywiadowczych lub w celach propagandowych. Operacje ratowania i ewakuacji rozbitków lotniczych znajdujących się na terenie przeciwnika polegają na szybkim ich wykryciu, identyfikacji oraz ucieczce z miejsca zagrożenia. Operacje tego typu zwykle przeprowadzane są z wykorzystaniem śmigłowców ratowniczych (Rescue Vehicle – RV), ratowniczego bojowego patrolu powietrznego (Rescue Combat Air Patrol – RESCAP), eskorty ratowniczej (Rescue Escort – RESCORT) oraz środków obezwładnienia obrony przeciwlotniczej przeciwnika (Suppression of Enemy Air Defence – SEAD). W skład eskorty lub patrolu powietrznego mogą wchodzić również samoloty i śmigłowce bojowe lub inne środki transportu. W zależności od sytuacji wykorzystywane mogą być też pojazdy opancerzone sił specjalnych lub sprzęt pływający. W sytuacjach skomplikowanych misja CSAR musi być starannie zaplanowaną tajną operacją, uwzględniającą pełny zakres działań ratowniczych i ochronnych. Trasa lotu śmigłowca ratowniczego (statku, pojazdu) musi być dokładnie przygotowana, a obrona przeciwlotnicza przeciwnika na wybranym kierunku lotu musi zostać obezwładniona. W zależności od rodzaju operacji CSARTF składać się mogą z komponentu sił powietrznych, lądowych, morskich i specjalnych. Odpowiedzialność za koordynowanie działań CSAR należy do JFC, który w przypadku typowo lotniczych operacji może przekazać dowodzenie dowódcy komponentu lotniczego połączonych sił (Joint Forces Air Component Commander – JFACC). Podczas wykonywania misji bojowej dowódcy misji powietrznej (Air Mission Commander – AMC) podlega dowódca misji ratowniczej (Rescue Mission Commander – RMC) oraz dowódcy w miejscu prowadzenia misji (On Scene Commander). Kierowanie i koordynacja działań CSAR realizowana jest poprzez połączone centrum koordynacji ratownictwa (Combined Joint Rescue Coordination Centre – CJRCC) lub RCC wyznaczone do realizacji tego typu zadań. Specjalne działania powietrzne (SpecAO) prowadzone są przez specjalnie zorganizowane, wyszkolone i wyposażone siły w celu osiągnięcia wojskowych, politycznych, ekonomicznych lub psychologicznych celów przy pomocy niekonwencjonalnych środków militarnych. Specjalne działania powietrzne mogą obejmować zarówno zadania bojowe, jak i niebojowe, polegające na rozmieszczeniu grup specjalnych, infiltracji, udzieleniu wsparcia i wycofywaniu sił specjalnych. W operacjach sojuszniczych dowódca sił specjalnych (JFSOCC) zwykle sprawuje OPCON nad siłami specjalnymi. W dowództwie sił zadaniowych (JFHQ) operacje sił specjalnych, włączając w to operacje SpecAO, koordynowane są przez specjalistów komórki ds. operacji sił specjalnych (J-3). Zadania lotnicze mogą nie być umieszczane w ATO dla zachowania tajności misji. W operacjach SpecAO mogą być wykorzystywane samoloty i śmigłowce. Typy samolotów Jak już wcześniej powiedziano w transporcie powietrznym wykorzystuje się różne typy samolotów transportowych. Przy planowaniu operacji należy brać pod uwagę uwarunkowania ich działań. Z obecnie stosowanych w Polsce najwcześniej na wyposażeniu Sił Powietrznych znalazł się M-28 Bryza, kilka lat temu do służby wszedł Casa C-295M. Jakościowo zupełnie nowe możliwości transportowe SP zyskały wraz z rozpoczęciem wprowadzania wiosną tego roku na wyposażenie samolotu C-130 Hercules. Warto przy tym wiedzieć, że na podstawie konstrukcji maszyny C-130 zbudowano wiele odmian przeznaczonych do pełnienia wyspecjalizowanych misji. Robert Kasprzycki Przegląd Sił Powietrznych 8/2009 vePr. 316 245 379 498 478 87 400 214 426

pomoc lądująca na spadochronach